นครมายาแห่งจันทราสีน้ำเงิน(yaoi) - นิยาย นครมายาแห่งจันทราสีน้ำเงิน(yaoi) : Dek-D.com - Writer
×

    นครมายาแห่งจันทราสีน้ำเงิน(yaoi)

    นิยายแฟนตาซีวายใสๆ บ้าชะมัดพายุ เจ้าผลักข้าลงมาทำไม ชายหนุ่มผู้มีสีผมเป็นสีแดงดั่งเปลวไฟเอ่ยขึ้นเมื่อพบว่าตัวเองโดนเพื่อนรักผลักให้ตกมายังดินแดนที่เรียกว่าโลกมนุษย์ ข้าไม่ได้ผลักเจ้าเสียหน่อย ข้าถีบต่างหากชายหนุ่มอีกคนที่อย

    ผู้เข้าชมรวม

    12,938

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    12.93K

    ความคิดเห็น


    72

    คนติดตาม


    261
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  19 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  25 มี.ค. 64 / 10:50 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    กำลังวางโครงเรื่องภาคสอง ตอนผจญภัยในโลกมนุษย์น้า



     


     

               

    ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น

    กลางดึกคืนหนึ่งขณะที่ผู้คนกำลังหลับใหลอยู่ในห้วงความฝันเมื่อจันทราทอแสงอยู่ตำแหน่งสูงสุดของฟากฟ้าและค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน เมื่อนั้นก็เกิดประกายไฟสีน้ำเงินพุ่งลงมาจากพระจันทร์สู่ตำแหน่งบนพื้นพิภพ โดยไม่มีมนุษย์คนไหนได้พบเห็นเหตุการณ์ดังกล่าวเลย

    “บ้าชะมัดพายุ เจ้าผลักข้าลงมาทำไม” ชายหนุ่มผู้มีสีผมเป็นสีแดงดั่งเปลวไฟเอ่ยขึ้นเมื่อพบว่าตัวเองโดนเพื่อนรักผลักให้ตกมายังดินแดนที่เรียกว่าโลกมนุษย์

    “ข้าไม่ได้ผลักเจ้าเสียหน่อย ข้าถีบต่างหาก”ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่บนจันทราตะโกนตอบลงมาทั้งยังยักคิ้วข้างซ้ายกวนเพื่อนรักเสียอีกที

    “เจ้าลมบ้าหมู พาข้าขึ้นไปเดี๋ยวนี้นะ”ท่าทางกวนบาทาของเพื่อนรักสร้างความหงุดหงิดให้แก่หนุ่มผมแดงเป็นอย่างมาก

    “ขอโทษทีเพื่อนรักท่านแม่ มีบัญชาให้ข้าพาเจ้าไปยังดินแดนแห่งนี้ เพื่อฝึกความอดทนของเจ้า ข้าจะบอกก่อนก็เกรงว่าเจ้าจะไปอาระวาดกับท่านแม่ข้าจึงต้องการวิธีส่งเจ้าไปในแบบของข้า เอาเถอะข้าจะคอยช่วยเหลือเจ้า หึๆ”
    เมื่อพูดจบเขาก็เดินเข้าตำหนักของตนหลังจากหลอกให้เพื่อนรักมาเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของพวกมนุษย์ยามค่ำคืน ก่อนที่จะส่งเพื่อนรักไปยังดินแดนแห่งนั้นในแบบของเขา เพราะถ้าพูดกันดีๆเจ้าตัวคงจะโวยวายและไม่ยอมแน่ๆ

    “ไอ้บ้า โว๊ยท่านแม่ ทำไมทำกับข้าอย่างนี้” หนุ่มผมแดงตะโกนอยู่อย่างนั้นจนเจ็บคอและเริ่มปลงตกกับชะตาชีวิตที่เพื่อนรักบรรจงถีบส่งมา “อย่าให้ข้ากลับไปได้นะพายุ ที่นี่ที่ไหนวะเนี่ย เงียบจัง ฝึกความอดทนเหรอ นี่ข้ายังมีไม่พออีกเหรอไงท่านแม่ถึงใจร้ายนัก คอยดูกลับข้าจะไม่พูดกับใครเลย นี่เจ้าพสุธา กับนทีก็เห็นด้วยแน่เลย ถึงพร้อมใจกันชวนข้ามาดูพวกมนุษย์ยามค่ำคืนแบบนี้ ”หลังจากตะโกนจนเริ่มเจ็บคอแล้ว

    เขาก็บ่นงุบงิบไปตามประสาคนถูกทิ้ง
    ……………………………………………………………………………….

    “เล่นแบบนี้มันไม่โวยวายตายเหรอพายุ”พสุธาเอ่ยถามเพื่อนรักหลังจากที่เฝ้ามองเจ้าหัวแดงเดินบ่นงุบงิบอยู่บนพื้นดินบนโลกมนุษย์

    “นั่นสิ มันไม่อาระวาดจนโลกมนุษย์พังหรอกรึ”นทีเอ่ยสมทบอีกรอบเพราะดูอาการเจ้าหัวแดงนั่นแล้วเหมือนใกล้ระเบิดเต็มที่

    “ไม่หรอกน่า เจ้านั่นรู้แล้วว่าเป็นบัญชาของท่านแม่ คงไม่กล้าทำอะไร อย่างมากแค่โวยวายแบบนั้นแหล่ะ”พายุเอ่ยตอบเพื่อนรักทั้งสองด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายก่อนจะเอ่ยย้ำอีกว่า

    “ยังเราก็คอยดูๆเจ้านั่นอย่าให้ทำอะไรเกินขอบเขตแล้วกัน”

    “อืม”พสุธากับนทีตอบรับพร้อมๆกัน

    ก่อนที่ทั้งหมดจะแยกย้ายไปตำหนักใครตำหนักมัน


     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น